شبکه یاری کودکان کار

“با سلام و درود دانش‌آموزان سیستان و بلوچستانی از نظر آموزشی و فضای مدرسه و نبود کلاس در تنگنا هستند و به خاطر نبود مدارس، دانش‌آموزان مجبورند به روستاهای هم‌جوار یا بخش‌های روستایی بروند وسرویس مدارس برای بردن دانش‌آموزان وانت‌ها هستند یا ماشین‌های زامیاد که بیشتر از ظرفیت‌سوار می‌کنند وجان دانش‌آموزان را به خطر می‌اندازند و الآن هم شاهکار آموزش و پرورش بخش دشتیاری چابهار را می‌بینید که از اولیا تعهد می‌گیرد که اگر اتفاقی افتاد مسئولیت با خودشان است و اجازه شکایت کردن ندارند.

اگر این اتفاق در هرکشوری که قانون مدنیت در آن رواج دارد می‌افتاد اعلام جرم شکل می‌گرفت. متاسفانه در این نظام مقدس هیچ اهمیتی به کودکان سرزمیین‌مان داده نمی‌شود.”

متن فوق و تصویر تعهدنامه را یکی از همراهان توانا ارسال کرده است. واقعا چرا برای کودکان ایرانی وسیله حمل و نقل امن تامین نمی‌شود؟ مگر چقدر هزینه دارد؟