مرکز پویش که مردم محل آن را به نام، خانه کودک محمودآباد می‌شناسند، در سال ۱۳۸۷ توسط تعدادی دانشجوی دغدغه‌مند پس از بازدید از منطقه شروع به کار کرد. محمودآباد یکی از روستاهای نزدیک به شهرک خاورشهر در 12 کیلومتری بزرگراه امام رضا واقع شده است. این منطقه علی رغم نزدیکی به شهر تهران، از شرایط خوبی برای زندگی برخوردار نیست، تا جایی که حتی از دسترسی به آب آشامیدنی لوله کشی محروم است. محمودآباد روستایی صنعتی است که بسیاری از ساکنان آن را کارگران افغان کوره های آجرپزی و سایر صنایع کوچک تشکیل می‌دهند. بخش وسیعی از زمین‌های این محدوده را کوره های آجرپزی ای پر کرده‌اند که از سالیان دور بخشی از نیاز تهران به مصالح ساختمانی را تهیه می‌کنند. هر چند دودکش‌های بلند این کوره‌ها سال هاست که خاموش شده‌اند و کوره‌های تونلی جدید جای آنها را گرفته‌اند، اما کارگران مهاجر افغان که عمدتا در کنار خود کوره ها خانه کرده‌اند هنوز در اتاق‌های کنار کوره (خانه‌های سر کوره) با خانواده‌هاشان زندگی می‌کنند. هر کس برای اولین بار از این منطقه بازدید کند از وجود چنین منطقه‌ای در کنار شهر تهران شگفت زده خواهد شد.
موسسان جوان خانه کودک محمودآباد در بازدیدی که سال ۱۳۸۷ از این منطقه داشتند تصمیم گرفتند تا فعالیت‌های آموزشی و پرورشی برای کودکان ساکن اتاق‌های کنار کوره به راه اندازند. آنها پس از آنکه مدرسه خودگردان متعلق به مهاجران افغان تعطیل گردید مصمم شدند تا فعالیت‌شان را گسترش داده و شرایط آموزش پایه را برای کودکان افغانی که امکان ورود به مدارس دولتی نداشتند فراهم نمایند. شرایط آموزش پایه را برای کودکان افغانی که امکان ورود به مدارس دولتی نداشتند فراهم نمایند. باری نتیجه آن گردید که خانه کودک محمودآباد در همان سال کار خود را با پرورش ۱۲۰ کودک و به کمک مربیان محلی برای نونهالان آغاز نمود. از آن سال تا به کنون خانه کودک هر سال با فراهم آوردن امکانات سخت افزاری و نرم افزاری لازم، سعی نموده است تا شرایط حداقلی برای تحصیل کودکان مهاجر ساکن محمودآباد فراهم آورد و از دیگر سو کوشیده است با جذب نیروهای متخصص، تقویت کتابخانه و اجرای طرحهایی نظیر «با من بخوان»، حرفه آموزی، پژوهش عملی مشارکتی و… به ارتقای مهارت های شخصی و اجتماعی این کودکان بپردازد. در سال ۱۳۹۰ مسئولین مجموعه، کلاسهای نوجوانان مجموعه را نیز با کمک گرفتن از داوطبان متخصص (که عمدتا دانشجو هستند) راه اندازی نمودند. در حال حاضر خانه کودک محمودآباد با برگزاری کلاسهای ۸ رده سنی، آموزش پایه و پرورش ۱۵۰ کودک مهاجر افغان را بر عهده دارد.
تجربه سال های گذشته نشان داده است پشتیبانی از کودکان آسیب دیده و محروم بدون در نظر داشتن شرایط خانوادگی و اجتماعی آنها نیمه کاره خواهد ماند. در دو سال اخیر با اضافه شدن کمیته های مددکاری، توانمندسازی و بهداشت و تغذیه حوزه فعالیت های انجمن در رابطه با کودکان گسترش پیدا نموده است. این ۳ کمیته در همکاری با کمیته پرورش و آموزش، پشتیبانی از کودکان را با حمایت از خانواده آنها وارد مرحله جدیدی نمودهاند. به طور کلی این سه کمیته در همکاری نزدیک با یکدگر وظیفه دارند تا پشتوانهی اجتماعی و تربیتی کودکان را از طریق ارتباط با خانواده آنها بهبود بخشند و شرایط بهتری را برای زندگی روزمره کودکان، خارج از خانه کودک نیز فراهم آورند.در راستای اساسنامه انجمن دوستداران کودک پویش، همه این تلاشها معطوف به یک هدف واحد هستند و آن توانمندسازی اجتماعی کودک است تا جایی که نه تنها حقوق صریح اش در پیمان نامه حقوق کودک به او بازگردانده شود بلکه عزت نفس کودک راهنمای مسیر زندگی اش باشد.
ساختار سازمانی خانه کودک شامل هیئت مدیره، مدیر عامل، هیئت اجرایی، مربیان و داوطلبان است. هیئت اجرایی شامل نه کمیته زیر است که در ادامه شرح فعالیت هر یک به صورت مختصر آمده است.
